صادره به تاریخ، صادره در تاریخ، تاریخ صدور:
پس از اینکه هفته آینده ناسا به طور عمدی یک فضاپیما به اندازه یک ماشین را به یک سیارک می کوبید، ماموریت هرا آژانس فضایی اروپاست که «صحنه جنایت» را بررسی کند و اسرار این سنگ های فضایی بالقوه ویرانگر را کشف کند.
آزمایش تغییر جهت دوگانه سیارک ناسا (DART) قصد دارد دوشنبه شب با سیارک قمر دیمورفوس برخورد کند، به این امید که مسیر حرکت آن را کمی تغییر دهد – اولین باری است که چنین عملیاتی انجام می شود.
در حالی که دیمورفوس 11 میلیون کیلومتر (6.8 میلیون مایل) دورتر است و هیچ تهدیدی برای زمین ندارد، این ماموریت یک آزمایش آزمایشی است در صورتی که جهان روزی نیاز به منحرف کردن یک سیارک از مسیر ما داشته باشد.
اخترشناسان در سراسر جهان تاثیر DART را تماشا خواهند کرد و تاثیر آن به دقت پیگیری خواهد شد تا ببینند آیا ماموریت آزمایش را پس داده است یا خیر.
سپس، ماموریت هرا آژانس فضایی اروپا که به نام ملکه خدایان یونان باستان نامگذاری شده است، راه خود را دنبال خواهد کرد.
فضاپیمای Hera قرار است در اکتبر 2024 پرتاب شود و هدف آن رسیدن به Dimorphos در سال 2026 برای اندازه‌گیری تأثیر دقیق DART بر سیارک است.
اما دانشمندان نه تنها از دیدن دهانه DART هیجان زده هستند، بلکه برای کشف شیئی که بسیار خارج از این جهان است نیز هیجان زده هستند.
“دنیای جدید”
ایان کارنلی، مدیر ماموریت هرا ESA گفت: دیمورفوس، که به دور یک سیارک بزرگتر دیدیموس می چرخد، در حالی که آنها با هم در فضا می چرخند، نه تنها یک “فرصت آزمایشی عالی برای آزمایش دفاع سیاره ای” فراهم می کند، بلکه یک محیط کاملاً جدید است.
Hera با دوربین‌ها، طیف‌سنج‌ها، رادارها و حتی نانوماهواره‌هایی به اندازه توستر برای اندازه‌گیری شکل، جرم، ترکیب شیمیایی و غیره سیارک بارگیری می‌شود.
بهاویا لال از ناسا گفت که درک اندازه و ترکیب چنین سیارکی بسیار مهم است.
او این هفته در کنگره بین‌المللی فضانوردی در پاریس گفت: «اگر یک سیارک از مثلاً شن‌های سست تشکیل شده باشد، روش‌های مختل کردن آن ممکن است متفاوت از فلز یا نوع دیگری از سنگ باشد».
پاتریک میشل، محقق اصلی ماموریت هرا، گفت: اطلاعات کمی در مورد دیمورفوس وجود دارد که دانشمندان روز دوشنبه همزمان با عموم مردم “دنیای جدیدی” را کشف خواهند کرد.
میشل گفت: «سیارک‌ها صخره‌های فضایی خسته‌کننده نیستند، آنها فوق‌العاده هیجان‌انگیز هستند زیرا از نظر اندازه، شکل و ترکیب تنوع زیادی دارند.
و از آنجا که گرانش آنها در مقایسه با زمین کم است، ماده در آنجا می تواند کاملاً متفاوت از آنچه انتظار می رود رفتار کند.
او گفت: “تا زمانی که سطح را لمس نکنید، نمی توانید پاسخ مکانیکی را بدانید.”
“تقریباً مانند مایع رفتار کرد”
به عنوان مثال، زمانی که یک کاوشگر ژاپنی در سال 2019 یک ماده منفجره کوچک را در نزدیکی سطح سیارک ریوگو پرتاب کرد، انتظار می رفت که دهانه ای به طول دو یا سه متر ایجاد کند. در عوض، یک سوراخ 50 متری را منفجر کرد.
میشل گفت: «هیچ مقاومتی وجود نداشت.
او افزود: «سطح تقریباً مانند یک سیال رفتار می‌کرد» و نه سنگ جامد. “چقدر عجیب است؟”
یکی از راه‌هایی که ماموریت Hera برای آزمایش Dimorphos انجام می‌دهد، فرود یک نانوماهواره بر روی سطح آن است، تا حدی برای مشاهده میزان پرش آن.
سیستم های دوتایی مانند دیمورفوس و دیدیموس حدود 15 درصد از سیارک های شناخته شده را نشان می دهند، اما هنوز کاوش نشده اند.
دیمورفوس با قطر تنها 160 متر – به اندازه هرم بزرگ جیزه – کوچکترین سیارکی خواهد بود که تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته است.
میشل گفت که یادگیری در مورد تاثیر DART نه تنها برای دفاع سیاره ای مهم است، بلکه برای درک تاریخچه منظومه شمسی ما نیز مهم است، جایی که اکثر اجسام کیهانی از طریق برخورد تشکیل شده اند و اکنون با دهانه ها پر شده اند.
اینجاست که DART و Hera می توانند نوری را نه تنها به آینده، بلکه بر گذشته بتابانند.
(AFP)
