به گفته کارشناسان باغبانی چگونه کمپوست کنیم

وقتی صحبت از کمپوست سازی به میان می آید، جایی که چیزها خراب می شوند – یا نمی شوند – اغلب جایی است که ما به روش خودمان می رسیم. ما با تثبیت جزئیات به جای تصویر بزرگ، کل فرآیند را خیلی سخت می کنیم.

بله، فهرست‌ها و قوانینی وجود دارد که وسوسه‌انگیز است که به آن‌ها متصل شویم: نسبت دقیق ترکیبات پرکربن (که اغلب «قهوه‌ای» نامیده می‌شود) به مواد با نیتروژن بالا («سبز»)، یا دستیابی به دمای ایده‌آل برای اوج فعالیت توسط باکتری های خاص و سایر موجودات تجزیه کننده. عملیات کمپوست تجاری برای تولید مواد سازگار و مطابق با دستورالعمل‌های نظارتی بر آن قوانین و علم پشت آن تکیه می‌کند.

ما کمپوست‌کننده‌های حیاط خلوت می‌توانیم کمی راحت‌تر کار خود را انجام دهیم و همچنان نتایج عالی داشته باشیم، و از زباله‌های آلی خود، فضلی برای بهبود خاک تولید کنیم. شعار اصلی: فقط این کار را انجام دهید.

آنی نواک، مدیر آکادمی خوراکی در باغ گیاه شناسی نیویورک، گفت: “با تجزیه به عنوان یک عمل طبیعی راحت باشید، کاری که چه درگیر باشید چه نباشید، اتفاق می افتد.” ام‌اس. نواک، که همچنین بنیانگذار و مدیر Growing Chefs، یک برنامه آموزش غذای مزرعه به چنگال است، در گرین پوینت، بروکلین زندگی می کند، جایی که در حیاط خلوت خود نیز کمپوست می کند.

کارشناسان به ما توصیه می کنند مانند طبیعت بسازید: مواد آلی را روی هم جمع کنید و اجازه دهید زمان بگذرد. قطع تماس در مورد اینکه این فرآیند از ابتدا تا انتها چقدر طول می کشد یا اینکه تعداد پوست مرکبات برای افزودن به پشته خیلی زیاد است، باعث می شود همه چیز بیش از حد به نظر برسد.

کری اوشینز، یک کمپوستر قدیمی حیاط خلوت که ماه گذشته به عنوان معاون مدیر شورای کمپوست ایالات متحده، یک گروه صنعتی، بازنشسته شد، گفت: قانون من این است: نگران آن نباشید. محل اقامت فعلی او در تروی، نیویورک است

همانطور که او گفت، “کمپوست اتفاق می افتد.”

به جای نگرانی در مورد اینکه آیا همه قوانین را رعایت می کنید، به برخی از دستورالعمل های عقل سلیم پایبند باشید و ابزار مناسب را در دسترس داشته باشید. ام‌اس. نواک، آقای اوشین و دیگرانی که به باغبان‌ها نحوه کمپوست کردن را آموزش داده‌اند، توصیه‌هایی را ارائه کردند.

یک مدل نقش: یک اسفنج کوبیده شده

شما پاکسازی بهاری را انجام داده اید تا باغ را شروعی تازه کنید. اما آیا به همان اندازه آگاه بودید که همه این مواد ورودی در انتهای دریافت کننده چه نوع شروعی دارند – در انبوه کمپوست، سطل یا لیوان؟

هر نوع ماده آلی به مرور زمان تجزیه می شود، اما تجزیه به طور موثرتر – و سریعتر – زمانی که شرایط اولیه وجود داشته باشد تقویت می شود. برای مثال، شمع هرگز نباید خیلی مرطوب یا خیلی خشک باشد.

“شما به دنبال رطوبت یک اسفنج فرسوده هستید.” اوشین گفت. آنقدر خیس نیست که اگر دستتان را فشار دهید، آب روی دستتان جاری شود، اما طوری که بتوانید رطوبت را احساس کنید – که گرد و خاک و خشک نیست.

همچنین: بدون نگرانی در مورد نسبت‌های قهوه‌ای به سبز، سعی کنید آگاهانه هر دو عنصر را در حین تغذیه انبوه بگنجانید. هرکسی که بریده های چمن را جمع کرده و سپس آنچه را که اتفاق می افتد تماشا کرده است، از آشفتگی لزج، درهم و برهم و بدبو که هنگام سبز شدن بیش از حد ایجاد می شود، می داند. در مقایسه، مواد غنی از کربن، خشک‌تر و درشت‌تر هستند و دیرتر تجزیه می‌شوند.

چارلز داودینگ، پرورش‌دهنده بازار انگلیسی و نویسنده کتاب “بدون حفاری: خاک خود را برای رشد سبزیجات بهتر با تلاش کم پرورش دهید، به این فکر کنید که هنگام جمع‌آوری مواد در طول پاکسازی‌های آینده، به ویژه در پاییز، استراتژیک‌تر باشید. ” روش‌های ارگانیک و بدون خاک‌زنی محبوبی که او آموزش می‌دهد، بر پانسمان سالانه کمپوست تکیه می‌کنند تا خاک را در شرایط عالی نگه دارد.

او پیشنهاد کرد که هنگام جمع آوری آنها مقداری قهوه ای را کنار بگذارید تا در ماه های اوج “سبز” در فصل رشد فعال استفاده کنید، زمانی که مقدار زیادی از مواد آلی دریافتی غنی از نیتروژن هستند و نیاز به تعادل دارند. قطعات کوچک و شاخه دار، تراشه های چوب و برگ های خشک یا نی را برای کارهای بعدی ذخیره کنید. مقوا و کاغذ نیز خوب هستند، اما تا زمانی که آماده استفاده از آنها شوید، آنها را خشک نگه دارید.

او توصیه کرد وقتی مطالبی را اضافه می کنید، به جای انباشته شدن بیش از حد از یک عنصر، قهوه ای یا سبز، در لایه ها فکر کنید.

آقای. داودینگ، که از سیستم کمپوست چند سطلی استفاده می کند، دوست دارد مواد را تقریباً صاف نگه دارد – نه به شکل کوه، همانطور که یک توده کمپوست باز تمایل دارد به آن تبدیل شود. منطقی است که لایه بندی مواد متناوب روی یک شمع تا حدودی تراز و مرطوب نگه داشتن توده به طور یکنواخت آسان تر است.

و به Loft فکر کن، آقای. اوشینز گفت: “اگر شما یک کمپوستر خانگی هستید، واقعاً به دنبال آن هستید. آیا به اندازه کافی قهوه ای در آنجا دارید؟ و آیا غذای کافی برای خوردن میکروب ها دارید؟

او گفت که نقش ما به عنوان کمپوست این است که “مغزهای میکروب” باشیم و “غذا و سرپناه مناسب برای گله خردشان فراهم کنیم.”

بیش از یک هیپ برای هر مشتری

فرآیند تجزیه گرما تولید می کند. در اوج فعالیت، توده های تجاری ممکن است در 140 درجه یا بیشتر بپزند. اما داریل بیرز، نویسنده کتاب «راهنمای باغبان جدید: هر چیزی که باید بدانید»، می‌گوید: «بسیاری از سیستم‌های کمپوست خانگی جرم کافی برای رسیدن به دما ندارند» – بین 90 تا 140 درجه – «که واقعاً مواد را به طور مؤثر تجزیه می‌کنند. برای رشد یک باغ زیبا و پر رونق.»

این یکی از دلایلی است که آقای Beyers که بیش از یک دهه اصول باغبانی را در باغ گیاه شناسی نیویورک آموزش داده است، در سه ترانشه یا گودال مجاور، حدود 4 در 4 فوت و 2 فوت عمق کمپوست می کند. او بارها و بارها در آنها لایه‌های «قهوه‌ای، سبز، خاک» می‌ریزد – خاک حفاری‌شده‌ای که در کنار گودال ذخیره کرده است – تا زمانی که یک شمع تقریباً یک فوت بالاتر از درجه باشد. سپس شروع به پر کردن مورد بعدی می کند.

او گفت: “اگر چیزی را دفن کنید، پوسیده می شود.”

او در خانه و برای مشتریانش از چندین ایستگاه کمپوست استفاده می کند که هر کدام هدف خاص خود را دارند.

یک لیوان کوچک و دو محفظه در نزدیکی خانه، مقصد آسانی برای ضایعات آشپزخانه است که آنها را با “قهوه ای” کاغذهای خرد شده خانگی یا تزئینات تخت های باغ مجاور مخلوط می کند. سطل ها یا گودال ها در باغ سبزیجات در جایی که بیشترین مواد معمولاً تولید می شود، مفید خواهند بود. و یک شمع خارج از مسیر می تواند زباله های سنگین حیاط را در خود جای دهد که ممکن است چند سال طول بکشد تا شکسته شوند.

اختلاط در مقابل پیچ

جرم بیشتر می‌تواند باعث گرمای بیشتر و تجزیه سریع‌تر شود – اما همچنین کار بیشتر.

خانم “هرچه شمع بزرگتر باشد، هوادهی آن دشوارتر می شود.” نواک گفت. و یک توده بدون مراقبت با مواد آلی بیش از حد مرطوب و در حال تجزیه می تواند به سرعت بی هوازی شود.

برای ایجاد محیطی مهمان‌نواز برای میکروارگانیسم‌های سخت‌کوشی که بخش عمده‌ای از تجزیه را انجام می‌دهند، یک عمل متعادل بین آب و اکسیژن لازم است.

آقای دکتر گفت: “رطوبت بیش از حد، و میکروب ها هوای کافی ندارند.” اوشین ها. خیلی کم است و رشد نمی کنند.

نسخه معمول: پشته را بچرخانید. آقای. داودینگ توصیه می کند این کار را سالی یک بار انجام دهید. اما این می تواند نقطه دیگری باشد که در آن کمپوست های خانگی غرق می شوند.

آقای «فکر می‌کنم کلمه عملی در اینجا بیشتر از چرخش در هم می‌آمیزد». اوشین گفت.

ام‌اس. ابزار مورد علاقه Novak یک راه حل برای چرخش کامل است. او هواکش کمپوست Tumbleweed را یک “چرب چوب پنبه‌پنبه‌ای کمپوست” می‌نامد که “به راحتی می‌تواند شاخه‌های بزرگ مواد را بیرون بیاورد و به اصطلاح قهوه‌ای و سبزها را بچرخاند.”

در حالی که از زانو خم می‌شد، گفت: «آن را در شمع بچرخانید – در جهت عقربه‌های ساعت و سپس در خلاف جهت عقربه‌های ساعت – و سپس آن را مانند شامپاین باز کنید.» او افزود: حرکت را در نقاط دیگر تکرار کنید تا فضای هوایی را به داخل شمع بکشید.

آقای. یاوران اختلاط اوشین: کرم‌های تکان دهنده قرمز پستی (Eisenia fetida). او گفت: «کرم‌ها کار بزرگی در تحریک همه چیز انجام می‌دهند. آنها خیلی بهتر از من هستند.»

اما حتی با کمک آنها، بیت های خاصی ممکن است خراب نشوند. آقای. اوشینز اخیراً صفحه‌ای ساخته است که روی یک چرخ دستی قرار می‌گیرد تا کمپوست خود را الک کند، برای هر زمانی که بخواهد مواد ریزتر و یکنواخت‌تری داشته باشد.

پیشی گرفتن از حیوانات گرسنه

یک لحظه دیگر از حساب کردن که ممکن است تولید کمپوست خانگی را به تعویق بیندازد: زمانی که حیوانات جذب کمپوست می شوند – به خصوص به زباله های غذا.

این یکی دیگر از دلایلی است که لیوان‌ها که از دسترسی جلوگیری می‌کنند، برای ضایعات آشپزخانه عالی هستند.

همچنین اهمیت دفن چنین زباله‌هایی را در تپه به جای انداختن آن‌ها در بالا تقویت می‌کند. هنگامی که ضایعات تازه را اضافه می کنید، از یک چنگال باغچه برای حفر کردن آنها استفاده کنید. سپس آنها را قبل از پوشاندن مخزن، کمی در کمپوست فعال اطراف هم بزنید.

سطل سیم خودکاری که آقای. اوشینز ضایعات غذایی را در داخل می‌گذارد و جوندگان را دور نگه نمی‌دارد، اما حیوانات بزرگی مانند راکون را حذف می‌کند. او محفظه به قطر 4 فوت و درب آن را از حصار سیمی ساخت.

ام‌اس. نواک تاکتیکی دارد که حتی از بچه های کوچک هم پیشی می گیرد.

او گفت: «من اغلب اجازه می‌دهم باقیمانده‌های خوشمزه‌تر قبل از افزودن به کمپوست، ابتدا در ظروف پنج گالن در بسته تجزیه شوند. آنها در حالی که به حال خود رها می شوند، کمی به مواد کم اشتها آور تخمیر می شوند – به راحتی به توده کمپوست اضافه می شوند، جایی که به سرعت به مواد آلی خوب تبدیل می شوند.

به استثنای بوته‌های گوجه‌فرنگی بیمار که به انبوه سوخته یا سطل زباله می‌روند، خانم. نواک همه چیز را کمپوست می کند، او گفت: “برای من، اگر بر پایه کربن باشد، در کمپوست می رود. وقتی در زندگی واقعی تنها بماند این اتفاق می افتد، پس چرا در توده کمپوست من نه؟

هفته ها می گذرد و بعد ماه ها، و ما با نگرانی می پرسیم: آیا هنوز کمپوست است؟ هیچ جدول زمانی دقیقی وجود ندارد، زیرا آب و هوا، تفاوت های دمایی فصلی و ترکیب و حجم خاص مواد، همگی بر میزان تجزیه تاثیر می گذارند.

ممکن است هشت ماه یا چند سال طول بکشد – اما همیشه ارزش صبر کردن را دارد.

مارگارت روچ خالق وب سایت و پادکست است راهی به باغو کتابی به همین نام.

برای به روز رسانی ایمیل هفتگی در مورد اخبار املاک و مستغلات مسکونی، اینجا ثبت نام کنید.