مایک گریر اولین بازی فصل سال اول خود را در دانشگاه بوستون نه روی یخ، بلکه در سکوها گذراند، اما برای ترکیب آماده نبود، و فکر می کرد که یک سرباز دبیرستانی برنامه را بررسی کند. او در سه بازی بعدی زمان کمی یخ دید و سپس به او گفته شد که این همان چیزی است که او می تواند برای بقیه فصل نیز انتظار داشته باشد.
این تجربه فروتنانه آتش زیر جناح راست بزرگ از هالیستون، ماساچوست روشن کرد و او را در مسیری قرار داد که در نهایت منجر به ستاره شدن هاکی در کالج، یک حرفه حرفه ای 14 فصلی در NHL شد، و جایی که او امروز است – مدیر کل تازه منصوب شده San Jose Sharks و اولین مدیر کل سیاه پوست. در تاریخ لیگ
گریر که در طول دوران حرفه ای خود در NHL سه فصل را با شارکز سپری کرد، در یک کنفرانس خبری گفت: “من بازیکن بسیار خوبی بودم و به من گفته شد که قرار نیست آنقدر بازی کنم، این هرگز در زندگی من اتفاق نیفتاد.” در روز سه شنبه “درسی وجود دارد که راه آسانی وجود ندارد. تنها کاری که باید انجام داد این بود که بیشتر کار کنیم، سخت تر تمرین کنیم. من فقط مصمم بودم که جایگاهم را دوباره در ترکیب به دست بیاورم و اجازه ندهم کسی آن را از بین ببرد.”
در اعلام این انتصاب، جاناتان بچر، رئیس شرکت مادر فرنچایز، Sharks Sports and Entertainment، گفت که سرسختی گرییر یکی از ویژگی‌هایی بود که او را به این سمت رساند. او گفت: «کمبودهای گرانقدری هستند که قدرت شخصیتی برای رهبری نه تنها در زمان‌های خوب، بلکه در شرایط دشوار را داشته باشند. “مایک به طور مداوم این را نشان داده است.”
آن شب در سکوهای BU حتی در تصمیم گیری تیم نقش داشت. فردی که گریر با او رفت و آمد داشت، کریس دروری بود که اکنون رئیس و مدیر کل رنجرز است. دروری گریر را یک سال پیش به عنوان مشاور عملیات هاکی به رنجرز آورد، پستی که گریر اساساً به عنوان دستیار مدیر کل خدمت می کرد. دروری از سان خوزه خواست تا این کار را به گریر واگذار کند و دفتر پیشخوان کوسه ها گوش فرا داد.
تعداد بازیکنان سیاهپوست در NHL کم است، اما در دهه گذشته افزایش یافته است، و در سال های اخیر، اعضای گروه های اقلیت موقعیت هایی را در مدیریت و رسانه های ورزشی به دست آورده اند. کیم دیویس، که آمریکایی آفریقایی تبار است، معاون اجرایی ارشد لیگ در زمینه تأثیرات اجتماعی، ابتکارات رشد و امور قانونگذاری است. دلوینا مورو، همچنین آمریکایی آفریقایی تبار، مدیر ارشد ابتکارات استراتژیک و اجتماعی پنگوئن های پیتسبورگ است. کوین ویکس و آنسون کارتر، بازیکنان سابق سیاه پوست، به طور منظم به عنوان تحلیلگر در برنامه های تلویزیونی NHL ظاهر می شوند.
زنان در دفاتر جلویی نیز پیشرفت کرده اند. پس از استخدام کیت مادیگان توسط شیاطین در این هفته، پنج دستیار زن در چهار فرنچایز NHL وجود دارند.
گریر، 47 ساله، گفت که اولین مدیر کل سیاهپوست لیگ برای او اهمیت زیادی داشت. او گفت: «این چیزی نیست که من آن را ساده نگیرم. “من متوجه مسئولیتی هستم که این قلمرو به همراه دارد، اما از عهده آن برمی آیم. اگر ما خوب عمل کنیم، امیدوارم درهایی را برای کسی باز کند که دنبالش برود.»
در حالی که گریر اولین مدیر کل سیاه پوست در NHL است، او اولین کسی در خانواده خود نیست که چنین موقعیتی را دارد. برادر او، کریس، از سال 2016 در میامی دلفین های NFL نقش داشته است.
مایک گریر گفت: «در بزرگ شدن، درباره چالش‌های ایجاد فهرست صحبت کردیم. “در شام می خواهم فوتبال صحبت کنم. آنها می خواهند هاکی صحبت کنند. آنها قطعا به من کمک زیادی کردند.»
مایک گریر قبل از سال حضور در دفتر اصلی رنجرز، چهار سال را به عنوان پیشاهنگ برای شیکاگو و دو سال را به عنوان کمک مربی برای شیاطین گذراند. او در دوران بازی خود، 162 گل و 221 پاس گل در 1060 بازی به ثمر رساند.
گریر در دیترویت متولد شد، پسر بابی گریر، یک کالج سابق که به مربیگری رفته بود. زمانی که بابی به عنوان کمک مربی برای کالج بوستون انتخاب شد، خانواده خود را به منطقه بوستون نقل مکان کرد، جایی که مایک در سن 4 سالگی بازی هاکی را شروع کرد. بابی بعداً مربی گروه میهن پرستان شد.
در سال 1984، زمانی که مایک 9 ساله بود، در Sports Illustrated به دلیل زدن 227 گل در طول دو فصل مورد توجه قرار گرفت. چند سال بعد، زمانی که او امیدوار بود که برادر بزرگترش، کریس، را در فوتبال جوانان دنبال کند، مایک از وزن 120 پوندی لیگ محلی پاپ وارنر فراتر رفت و او در هاکی ماندگار شد.
در هاکی جوانان، گریر مرتباً نظرات تحقیرآمیز و گاهی توهین‌های نژادپرستانه از والدین و بازیکنان حریف می شنید. مادرش، وندی، که در سال 2009 درگذشت، به او می‌گفت که با عمل پاسخ دهد، نه با کلمات. او می‌گفت: «فقط چوخه را در تور قرار دهید».
جک پارکر، مربی هاکی مردان BU در آن زمان، به گریر به دلیل جثه اش – 6 فوت و 1 اینچ و بیش از 200 پوند – توجه کرد، اما یکی از دستیاران او ویژگی دیگری را دیده بود.
پارکر 77 ساله گفت: “هم تیمی های او همه منتظرند تا بعد از بازی با او همنشینی کنند و سپس چهار یا پنج نفر از تیم دیگر می آیند و می خواهند با او صحبت کنند.” او فقط این نوع شخصیت را داشت.
گریر برای فصل سال اول خود با وزن نزدیک به 250 پوند وارد شد و پس از کمی یخ زدن، به شدت به اتاق وزنه زد.
جی پاندولفو که با گریر در BU بازی کرد و بعد از پنج فصل به عنوان دستیار بروینز در ماه می سرمربی تریرها شد، گفت: “او فقط مصمم بود تا خود را تا جایی که می‌تواند یک بازیکن هاکی خوب بسازد.” قرار نبود او انکار شود.
در فصل دوم – در آن زمان دروری دانشجوی سال اول خط چهارم و یکی از نزدیک‌ترین دوستانش بود – گریه 20 پوند سبک‌تر بود و چربی بدنش از 25 به 12 درصد کاهش یافته بود. او 29 گل به ثمر رساند. تیم، به عنوان یک تیم اول تمام آمریکایی معرفی شد و به BU کمک کرد تا یک قهرمانی ملی را کسب کند.
گریر گفته است که به ندرت در کالج نظرات نژادپرستانه را در مورد یخ شنیده است. یک بار که این کار را کرد، دروری تلافی کرد. پارکر گفت: “من از دروری عصبانی بودم، زیرا او تقریباً دعوا را شروع کرد، تا اینکه دلیل آن را فهمیدم.”
گریر در دور نهم در سال 1993 توسط St. لوئیس، و زمانی که تصمیم گرفت برای فصل سوم به BU بازگردد، باشگاه حقوق او را به ادمونتون داد. او پس از سال جوانی با اویلرز قرارداد بست و به سرعت به عنوان یک نقش آفرین قابل اعتماد شناخته شد – از آن دسته افرادی که کارهای مهمی را انجام می دهد که در برگه امتیازات نمایش داده نمی شوند، مانند پیش بینی و پیروزی در نبردهای یک به یک.
در طول سال ها، توجه به نکات ظریف هاکی باعث شد که چندین مربی و هم تیمی بگویند که گرییر پتانسیل این را دارد که روزی مربی یا حتی مدیر کل شود.
رایان میلر که دروازه بان بوفالو سابرز در دو دوره حضور گریر در این تیم بود، گفت: “او بازی را درست انجام داد و رفتار بسیار خوبی داشت.” او ماهیت رقابتی را آماده کرد و به یخ آورد، و وقتی شما آن را دارید و می دانید چگونه با مردم تعامل کنید، منطقی است که چرا مردم می توانند مایک را در نقش های مختلف ببینند.
روز سه شنبه از گریر پرسیده شد که او چه نوع بازی از کوسه ها می خواهد. پاسخ داد: سرسخت. به شدت رقابتی سریع. در صورت تو.” همچنین توصیف مناسبی از نحوه بازی او بود.
در شش فصل حضور در ادمونتون، گریر دو بار 20 گل به ثمر رساند. در سال 1997 زمانی که کریس سایمون، یکی از مجریان واشنگتن کپیتالز، در درگیری با گرییر از توهین نژادی استفاده کرد و به مدت سه بازی محروم شد، در تیتر خبرها قرار گرفت.
تا سال 2004، گریر برای بوفالو بازی می‌کرد – به عنوان بال راست در خطی که دروری در مرکز آن قرار داشت. این دو کلیک کردند و با گلزنی میلر، سابرز به فینال کنفرانس شرق در سال 2006 راه یافت و در هفت بازی مغلوب کارولینا شد.
او سه فصل را با کوسه ها گذراند و سپس برای دو کمپین نهایی به سابرز بازگشت. در بازی 7 در دور اول پلی آف 2011 در برابر فیلادلفیا، یک شوت مرحله اول از دست گریر خارج شد و میلر را پشت سر گذاشت و باعث شد فلایرز به پیروزی برسد. بعد از بازی، گریر با لباس خود در رختکن میهمان نشست و گریه می کرد تا زمانی که هم تیمی هایش دوش گرفتند.
ثابت کرد که این آخرین بازی او بود اما پایان کار او در هاکی نبود.
پارکر گفت: “من فکر می کنم او به عنوان جنرال موتورز واقعاً خوب عمل خواهد کرد، به همان دلایلی که در تمام جنبه های دیگر زندگی اش خوب عمل کرده است.” “او یک رقیب است. او مردم و هاکی را می شناسد. او یک کار کلاسی است.”
