هر پارتی می تواند روز بدی داشته باشد. اما این افراد کمتر از بقیه آنها را دارند: مکس شرزر، جاستین ورلاندر، مکس فرید، آرون نولا، زک ویلر، کوربین برنز، براندون وودراف، لوگان وب، زک گالن، گریت کول، الک مانوآ، شین مک کلانهان، دیلن کیس، شین بیبر، جیکوب دگروم، رابی ری… شما ایده را دریافت کردید. تمام آن پرتابگرهای برتر ایالات متحده در تمرینات بهاری در کنار تیم های خود ماندند.
هیچ کس آنها را سرزنش نمی کند، اما همه غیبت آنها را احساس می کنند، مخصوصا DeRosa.
او هفته گذشته، قبل از نمایشگاه ایالات متحده در برابر غول های سان فرانسیسکو گفت: “بازی در تپه شروع می شود و به پایان می رسد – همیشه بوده و همیشه خواهد بود.” بنابراین من وحشت باشگاه‌ها را درک می‌کنم که می‌خواهند بهترین‌ها را به ما بدهند. اما من فکر می کنم اگر WBC قرار باشد به جایی که باید برود، در نهایت باید کمی شل شود.”
سپس دوباره به اطراف نگاه کنید: خولیو اوریاس برای مکزیک، سندی آلکانتارا برای جمهوری دومینیکن، شوهی اوهتانی برای ژاپن. شاید تصمیمات آنها نشان دهنده اهمیت WBC برای کشورهایشان باشد.
بازیکنان تیم ایالات متحده – که ترکیب آنها حتی بدون آرون قاضی یانکی‌ها به هم پیوسته است – مطمئناً همان غرور ملی را احساس می‌کنند. در اعماق وجود، بازیکنان این معامله را می دانند. فشار به سری جهانی، نام ناخوشایند و همه چیز، هنوز از همه مهمتر است. پنجمین نسخه WBC لذت بخش است، اما در واقع فقط یک تمرین بهاری پر شارژ است.
تری ترنر، تیم کوتاه فیلادلفیا فیلیز، با مقایسه WBC با پلی آف گفت: «من شخصاً فکر نمی‌کنم که این یکسان باشد. «انرژی بالاتر است، حدس می‌زنم تنها شباهت به من است. اما کاملا متفاوت است.
