تبعات انگوکردن در بنی

با این حال، اگر به نتایج یک تحقیق تحقیقاتی مرتبط با این عنوان نگاه کنیم، ممکن است نیازی به نظارت نباشد. شواهد ارتباط بین گذاشتن انگشت در بینی و خطر ابتلا به زوال عقل هنوز نسبتاً غیر قطعی است.

چه موضوعی باعث افزایش تعداد تیترهای ارتباط انگشت در بینی با بیماری آلزایمر شد؟

محققان کوئینزلند نتایج مطالعه خود را در مجله Scientific Reports در فوریه سال جاری منتشر کردند.

با این حال، هشت ماه پس از انتشار مقاله، نتایج این مطالعه بازتاب رسانه ای زیادی نداشت تا اینکه در اواخر اکتبر، دانشگاه گریفیث یک بیانیه مطبوعاتی منتشر کرد. این بیانیه عنوانی مشابه گزارش های خبری داشت: «تحقیقات جدید نشان می دهد که گذاشتن انگشت در بینی می تواند خطر ابتلا به آلزایمر و زوال عقل را افزایش دهد.

در این گزارش اشاره شد که این تحقیق بر روی موش و نه انسان انجام شده است. با این حال، در آن گزارش، نقل قولی از یک محقق نشان داد که این شواهد و نتایج تحقیقات می تواند برای انسان “بسیار ترسناک” باشد.

کاری که او با مطالعه انجام داد چه بود؟

محققان می خواستند اطلاعات بیشتری در مورد الگوی باکتری “کلامیدیا پنومونیه” و بیماری آلزایمر به دست آورند. این باکتری در مغز افراد مبتلا به آلزایمر یافت شده است. اگرچه مطالعات بیش از 15 سال پیش به پایان رسید. این نوع باکتری می تواند باعث عفونت های تنفسی مانند ذات الریه شود و نباید با گونه های کلامیدیا که باعث عفونت های مقاربتی می شوند (کلامیدیا تراکوماتیس) اشتباه شود.

محققان علاقه مند بودند بفهمند کلامیدیا پنومونیه کجا رفته است و با چه سرعتی از بینی به مغز می رسد و اینکه آیا این باکتری می تواند علائم بیماری آلزایمر (پروتئین آمیلوئید بتا) موجود در بافت مغز را ایجاد کند یا خیر. از این رو تحقیقات کوچکی روی موش ها انجام دادند.

محققان کلامیدیا پنومونیه را به بینی برخی موش ها تزریق کردند و نتایج خود را با موش های دیگری که به جای آن مقداری آب و نمک دریافت کردند، مقایسه کردند. سپس یک، سه، هفت، بیست و هشت روز قبل از مرگ حیوانات صبر کردند و بررسی کردند که در مغز موش ها چه می گذرد.

نتیجه ارزیابی نشان داد

جای تعجب نیست که محققان باکتری های بیشتری را در نزدیک ترین قسمت مغز به بینی در موش هایی که دوز عفونی دریافت کرده بودند شناسایی کردند. این ناحیه مغز بویایی (درگیر در حس بویایی) بود.

موش هایی که باکتری به آنها تزریق شد، دارای خوشه های پروتئین آمیلوئید بتا در اطراف باکتری بودند. موش هایی که این دوز را تشخیص ندادند نیز در مغزشان پروتئین داشتند، اما این دوز گسترده تر بود. محققان مقایسه نکردند که کدام موش بیشتر یا کمتر از این پروتئین داشت. در نهایت، آنها دریافتند که پروفایل های ژنی مرتبط با بیماری آلزایمر در موش ها 28 روز پس از عفونت در مقایسه با هفت روز پس از عفونت فراوان تر بود.

این نتایج چگونه باید تفسیر شوند؟

این مطالعه در واقع به چسباندن انگشت در بینی من اشاره نکرد. اما در رسانه ها به نقل از یکی از محققان آمده است که گذاشتن انگشت در بینی عادت خوبی نیست، زیرا باعث آسیب دیدن بینی می شود. وی در این رابطه گفت: اگر به دیواره بینی آسیب وارد کنید، این امر می تواند باعث افزایش تعداد باکتری هایی شود که می توانند وارد مغز شما شوند.

نتایج این مطالعه در رسانه ها منتشر شد تا با محافظت از بینی و قرار ندادن انگشت در آن، خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهید. این در حالی است که این جایگاه در نتایج مطالعه علمی ذکر نشده است. در بهترین حالت، نتیجه آن مطالعه نشان می دهد که در موش ها، کلامیدیا پنومونی می تواند به سرعت در مغز گسترش یابد. در نتیجه تا زمانی که مطالعات قطعی و قوی تری بر روی انسان انجام نشده باشد، می توان گفت که ارتباط بین گذاشتن انگشت در بینی و خطر عقب ماندگی ذهنی کم است.

گذاشتن انگشت در بینی یک عمل رایج و مادام العمر در انسان است. از هر ده نفر نه نفر گفتند که این کار را انجام می دهند. تا سن 20 سالگی، حدود 50 درصد افراد شواهدی از کلامیدیا پنومونی در خون خود دارند. این میزان در افراد 60 تا 70 سال 80 درصد افزایش می یابد.

آیا این عوامل به یکدیگر مرتبط هستند و یکی باعث دیگری می شود؟

تحقیقات پشت این گزارش های رسانه ای نکات جالبی را در مورد کلامیدیا پنومونیه در حفره بینی و ارتباط آن با رسوبات پروتئین بتا آمیلوئید (پلاک) در مغز موش ها و نه انسان ها نشان می دهد. آنچه در موش ها اتفاق می افتد به دلایل مختلف در مورد انسان نیز صدق می کند. اگرچه کلامیدیا پنومونیه ممکن است در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شایع‌تر باشد، ارتباط با پلاک‌های آمیلوئید در مطالعه موش لزوماً به این معنی نیست که یکی باعث دیگری می‌شود.

همچنین موش ها پس از قرار گرفتن در معرض حداکثر 28 روز قبل از ابتلا به بیماری کشته شدند. واقعیت این است که موش ها به طور طبیعی به آلزایمر مبتلا نمی شوند. اگرچه موش ها می توانند پلاک های مرتبط با آلزایمر را جمع کنند، اما مشکلات حافظه ای که در انسان دیده می شود را نشان نمی دهند.

برخی از محققان استدلال کرده اند که رسوبات پروتئین آمیلوئید بتا در حیوانات با انسان متفاوت است و بنابراین ممکن است برای مقایسه مناسب نباشد.

پس چه چیزی می توانید ببینید؟

عوامل خطر برای بیماری آلزایمر ارزشمند هستند. با این حال، طرح این عقیده مبنی بر اینکه طبق این مطالعه، گذاشتن انگشت در بینی که باعث ورود کلامیدیا پنومونی به بدن می شود، ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را در انسان افزایش دهد، ارزیابی اغراق آمیزی است.