در نشست بهار صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی در واشنگتن در ماه جاری، پیشنهادی منتشر شد که در آن بانک جهانی وام‌های یارانه‌ای جدید به کشورهایی مانند سریلانکا ارائه می‌کند که نه تنها به آن وام گیرندگان بلکه به چین نیز کمک می‌کند. به عنوان وام دهنده در مقابل، چین از تقاضای مکرر خود مبنی بر اینکه بانک جهانی و سایر بانک های توسعه چندجانبه در کنار سایر طلبکاران در صورت کاهش بار بدهی، ضرر می کنند، کنار می گذارد. یی گفت چین مایل است از طریق چارچوب مشترک گروه 20 که بازسازی بدهی دولت های مستقل را هماهنگ می کند، کار کند.
برخلاف آن خبر مثبت خفیف، اعلامیه در حاشیه نشست های صندوق بین المللی پول و بانک جهانی بود که باشگاه پاریس، یک گروه غیررسمی از وام دهندگان رسمی، مذاکراتی را درباره بدهی سریلانکا بدون چین انجام می دهد. بلومبرگ گزارش داد که افراد آشنا با این مذاکرات گفتند که “میلند به پکن اجازه ندهند مذاکرات را بیش از این ادامه دهد.”
اسوار پراساد، رئیس سابق بخش چین صندوق بین‌المللی پول، هفته گذشته به تایمز گفت که ناسازگاری چین این کشور را “به طور فزاینده ای منزوی” کرده است. من این هفته با او مصاحبه کردم. او گفت: «آنها می خواهند از هر دو طرف آن را داشته باشند. “به عنوان بازیکنانی مسئول دیده شوند اما در عین حال قوانین را به نفع خود تغییر دهند. این معمایی است که آنها با آن روبرو هستند.»
پراساد گفت، اگر چین زودهنگام و منصفانه با بدهکاران خود برخورد می کرد، می توانست خوب به نظر برسد. او افزود که اگر اکنون در برابر واقعیت تسلیم شود، به نظر می رسد که به صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و بنابراین به طور غیرمستقیم به ایالات متحده تسلیم شده است. این تحقیر کننده است.
ریکاردو ریس، اقتصاددان دانشکده اقتصاد لندن که در مورد وام‌دهی چین تحقیق کرده است، به من گفت که وام‌های ابتکاری کمربند و جاده چین او را به یاد طرح مارشال می‌اندازد که ایالات متحده برای بازسازی اروپا پس از جنگ جهانی دوم ایجاد کرد. پارکس، مدیر اجرایی AidData، گفت که یک تفاوت این است که وام های کمربند و جاده چین به دلار است، نه به واحد پول خود. او تلاش‌های چین برای نجات وام‌گیرندگان «کمربند و جاده» را به کشورهای آمریکای لاتین در طول بحران بدهی دهه‌های 1980 و 1990 تشبیه کرد.
یک مقاله تحقیقاتی مهم در مورد وام های کمکی چین قبل از نشست بهاره صندوق بین المللی پول و بانک جهانی منتشر شد. این اثر توسط سباستین هورن از بانک جهانی، پارکس، کارمن راینهارت از مدرسه دولتی کندی هاروارد و کریستوف تربش از موسسه کیل برای اقتصاد جهانی در آلمان است. در این بیانیه آمده است که “دولت چین یک سیستم جدید وام های نجات بین المللی ایجاد کرده است که هنوز مستند یا مطالعه نشده است.”
سیستم اعطای وام نجات جدید است زیرا این اولین باری است که چین باید نگران خراب شدن وام های خارجی باشد. این درس‌هایی است که ایالات متحده چندین دهه پیش جذب کرده است. ما شاهد تشابهات تاریخی با دورانی هستیم که ایالات متحده ظهور خود را به عنوان یک قدرت مالی جهانی آغاز کرد، به ویژه در دهه 1930 و پس از جنگ جهانی دوم، زمانی که از بانک سابق آمریکا، صندوق تثبیت مبادلات ایالات متحده و فدرال رزرو برای ارائه خدمات استفاده کرد. این روزنامه می‌گوید کمک‌های مالی به کشورهایی که بدهی‌های زیادی در قبال بانک‌ها و صادرکنندگان آمریکایی دارند.
