همین نویسندگان ممکن است بتوانند از ابزارهای هوش مصنوعی به طور سازنده استفاده کنند. WGA خواستار نرده های محافظ است نه ممنوعیت. و تهدید فوری هوش مصنوعی برای حرفه نویسندگان ممکن است اغراق‌آمیز باشد، زیرا می‌دانید که آیا تا به حال سعی کرده‌اید که ChatGPT به شما جوکی بگوید. (این یکی از طرفداران پر و پا قرص کورنبال است که ساخت و سازهای «Why did the …» و «What you call a…» است.) برخی از حدس و گمان‌ها، مانند کارگردانی Joe Russo که فکر می‌کند روزی AI ممکن است بتواند یک رام کام با بازی شما ایجاد کند. آواتار و مرلین مونرو، شبیه داستان های علمی تخیلی هستند.
اما داستان علمی تخیلی راهی برای تبدیل شدن به واقعیت علمی دارد. یک سال پیش، ChatGPT حتی برای عموم در دسترس نبود. آخرین باری که نویسندگان اعتصاب کردند، در سال 2007، یکی از مشکلات مربوط به استریم رسانه‌ها بود، سپس یک کسب‌وکار خاص شامل مواردی مانند دانلود iTunes. امروز، استریمینگ صنعت را بلعیده است.
ظهور بالقوه هوش مصنوعی پیامدهای محل کار برای نویسندگان دارد، اما این فقط یک مسئله کارگری نیست. ما نیز در جنگ با ربات‌های داستانی سهم داریم. فرهنگی که به طور کامل با بازگرداندن ایده های موجود تغذیه می شود، فرهنگی راکد است. ما برای پیشرفت و تکامل نیاز به اختراع، آزمایش و بله شکست داریم. نتیجه‌گیری منطقی یک صنعت سرگرمی الگوریتم‌شده، «بیشتر شبیه به آنچه که اخیراً تماشا کردید» یک فرهنگ عامه‌پسند است که فقط … متوقف می‌شود.
شاید روزی هوش مصنوعی قادر به اختراع واقعی باشد. همچنین ممکن است معنای “اختراع” برای هوش مصنوعی پیشرفته با هر چیزی که ما به آن عادت کرده ایم متفاوت باشد – ممکن است شگفت انگیز یا عجیب یا غیرقابل درک باشد. در آن نقطه، بحث کاملی وجود دارد که می‌توانیم در مورد اینکه «خلاقیت» واقعاً به چه معناست و اینکه آیا بنا به تعریف محدود به انسان است، وجود دارد.
اما چیزی که می دانیم این است که در این جدول زمانی، این یک مهارت انسانی است که داستانی بسازد که باعث شگفتی، چالش، ناامیدی و کشف ایده هایی شود که قبلاً وجود نداشتند. این که آیا ما به آن اهمیت می‌دهیم – چه ارزش آن را نسبت به عرضه نامحدود گزینه‌های منوی مطمئن و کافی خوب بدانیم – در حال حاضر هنوز انتخاب ماست.
