گالری ادینبورگ خودنگاره مخفی ون گوگ را کشف می کند

این صفحه به دلیل قانون‌گریزی از دسترس خارج شده است.

این مطالب از سوی مدیر سایت تایید نمی‌شوند.

سلب مسئولیت: مدیر این سایت مسئولیتی در قبال محتوای این صفحه ندارد.

صادره به تاریخ، صادره در تاریخ، تاریخ صدور: 14/07/2022 – 16:47

این پرتره در پشت بوم “سر یک زن دهقان” اثری از پست امپرسیونیست هلندی در سال 1885 یافت شد که با لایه هایی از چسب و مقوا پوشانده شده بود.

این نشان می‌دهد که یک ریش‌نشین با کلاه لبه‌دار با یک دستمال گردن بسته شده است. این کار قبل از اینکه ون گوگ گوش چپ خود را در سال 1888 برید تکمیل شد.

بازدیدکنندگان از گالری‌های ملی اسکاتلند در ادینبورگ می‌توانند آن را در نمایشگاه آتی، به‌عنوان یک تصویر اشعه ایکس از طریق یک لایت باکس طراحی شده، ببینند.

درازمدت، متصدیان بر روی استخراج ایمن آن از بوم پوشش داده شده بدون آسیب رساندن به نقاشی ها کار می کنند.

لسلی استیونسون، نگهبان ارشد نقاشی در گالری‌های ملی، گفت که آنها از این کشف “هیجان زده” هستند.

او گفت: “وقتی برای اولین بار عکس اشعه ایکس را دیدیم، البته بسیار هیجان زده شدیم.”

“این یک کشف مهم است زیرا به آنچه قبلاً در مورد زندگی ون گوگ می دانیم اضافه می کند.

در مورد مراحل بعدی چیزهای زیادی برای فکر کردن وجود دارد، اما برای ما این قطعه کوچک دیگری است که ما را کمی به یک هنرمند باورنکردنی نزدیکتر می کند.

مقوا روی آن چسبیده است

متصدیان بر این باورند که این نقاشی که تنها پس از مرگ او در سال 1890 در اثر خودکشی فروخته شد، یکی از مجموعه‌ای از سلف پرتره‌های تجربی است.

پنج اثر مشابه در موزه ون گوگ آمستردام به نمایش گذاشته شده است که قبل از نقل مکان او به پاریس در سال 1886 نقاشی شده است.

ون گوگ که هنگام مرگ ناشناخته و بی پول بود، اغلب برای صرفه جویی در هزینه، روی هر دو طرف بوم نقاشی می کشید.

تابلوی اصلی در سال 1960 توسط وکیل ادینبورگ الکساندر میتلند به گالری هدیه داده شد و زنی محلی را از شهری در جنوب هلند نشان می دهد که هنرمند از سال 1883 تا 1885 در آن زندگی می کرد.

اعتقاد بر این است که این خودنگاره در حدود سال 1905 از دید عموم ناپدید شده است، زمانی که در بین دو قطعه کمتر تکمیل شده تلقی می شد و قبل از قاب شدن مقوا روی آن چسبانده شده بود.

اعتقاد بر این است که اثر کشف‌شده مربوط به دوره‌ای است که ون گوگ برای اولین بار با آثار امپرسیونیست‌های فرانسوی مواجه شد. او بعداً سبک رسا و رنگارنگی را اتخاذ کرد که آثارش را در میان مشهورترین آثار جهان قرار داده است.

این هنرمند از افسردگی رنج می برد و کمی قبل از کریسمس 1888 گوش خود را با تیغ برید و پس از آن که بیمارستان آن را «شیدایی حاد همراه با هذیان عمومی» می نامید.

ون گوگ 37 ساله پس از گذراندن مدتی در یک پناهگاه، در 27 ژوئیه 1890 به قفسه سینه خود شلیک کرد.

او می توانست راه برود و کمک پزشکی پیدا کند، اما هیچ کس نتوانست گلوله را خارج کند و دو روز بعد به دلیل عفونت درمان نشده جان خود را از دست داد.

به گفته برادرش تئو، آخرین کلمات او این بود: “غم و اندوه برای همیشه باقی خواهد ماند.”

(AFP)