برخی از کتاب‌ها بیشتر از بقیه به اقتباس روی صحنه می‌روند، و شرکت تئاتر تجربی Complicité سابقه‌ای قوی در تبدیل رمان‌های ناخوشایند به نمایشنامه دارد. گروه بریتانیایی، به رهبری کارگردان سیمون مک‌بورنی، پیش از این آثار تحسین‌شده‌ای از «استاد و مارگاریتا» ساخته میخائیل بولگاکف و «غم و اندوه با پرها است» اثر مکس پورتر ساخته است.
آخرین نمایش Complicité یک برخورد خاص و مناسب با «روان گاوآهن خود را بر استخوان مردگان»، اکو تریلر سورئال اثر نویسنده لهستانی و برنده جایزه نوبل، اولگا توکارچوک است. تا اول آوریل در تئاتر باربیکن لندن اجرا می‌شود، سپس تورهای بریتانیا را پیش از اجرای برخی از مکان‌ها و جشنواره‌های مهم اروپایی، از جمله Ruhrtriennale در آلمان، و Odéon — Theatre de l’Europe در پاریس، برگزار می‌کند.
رمان توکارچوک حول محور یک سری قتل های وحشتناک در دهکده ای دورافتاده در جنوب لهستان می چرخد. راوی-قهرمان داستان، جانینا، معلم نیمه بازنشسته و دوستدار پرشور حیوانات در 60 سالگی، علاقه شدیدی به این پرونده نشان می دهد، نیروی پلیس محلی را با بینش های ناخواسته خود آزار می دهد و نظریه ای عجیب را مطرح می کند که از آنجایی که همه قربانیان شکارچیان مشتاق بودند یا شکارچیان غیرقانونی، قتل باید توسط حیوانات به عنوان یک عمل انتقام جویی انجام شده باشد. در طول راه، او از ظلم به حیوانات، طالع بینی و عشقش به شاعر انگلیسی ویلیام بلیک دفاع می کند.
تصمیم Complicité برای پیش‌زمینه این انحرافات آزادانه قابل ستایش است: این یک داستان معمولی نیست، بلکه نوعی افسانه است. ترکیبی از هدف فلسفی و طنز بی‌احترامی این اثر به روح کتاب می‌پیوندد و منظره‌ای سرگرم‌کننده و قابل تامل را ایجاد می‌کند.
ستون فقرات نمایشنامه یک مونولوگ پررنگ از جانینا است که در حول و حوش اکشن به درون و بیرون می رود. آماندا هادینگ – که به جای کاترین هانتر که حالش خوب نبوده است – لطفی خلع سلاح کننده به نقش اصلی به ارمغان می آورد و تضمین می کند که جانینا همدردی تماشاگران را حفظ می کند، حتی در حالی که او به شدت علیه کشتار صنعتی حیوانات، ریاکاری مذهب سازمان یافته انتقاد می کند. و انفعال بی چون و چرای همشهریانش.
در واقع، کل تولید با روحی بازیگوش ارائه می‌شود که با پانتومیک مرزی می‌شود: پلیس‌های خودمهم برای خنده بازی می‌شوند، همانطور که کشیش محلی بداخلاق. کامئوهای جذابی از حیواناتی وجود دارد که توسط انسان ها بازی می شود – یک سگ اینجا، یک روباه آنجا. و سزار ساراچو تقریباً در یک اجرای شگفت انگیز در نقش همسایه بدبخت جانینا، اودبال، نشان می دهد.
هنگام اقتباس از رمان های ادبی برای صحنه یا صفحه نمایش، فضای داخلی چالشی همیشگی است. یک اقتباس سینمایی شیک در سال 2017 از «درایو خود را برانید» به نام «اسپور» توسط کارگردان لهستانی آگنیشکا هالند، آن را به‌عنوان فیلمی مستقیم و هیجان‌انگیز ارائه کرد. به خوبی ساخته شده بود، اما به ناچار تک بعدی بود: صدای روایی متمایز جانینا، که خط باریکی را بین عجیب و غریب و کاملاً بداخلاق طی می کند، در جذابیت رمان یکپارچه است. داستان بدون آن مسطح به نظر می رسد. اقتباس Complicité با کنار هم قرار دادن دنیای درونی و بیرونی به گونه‌ای که سرزنده و پویا به نظر می‌رسد، از این مشکل عبور می‌کند.
مک برنی، کارگردان، به دلیل استفاده فراوان از جلوه های سمعی و بصری شهرت دارد و تیم او بافت حسی چشمگیری را در اینجا ایجاد کرده است. یک صفحه نمایش بزرگ در پشت صحنه، تصاویر چشم نوازی را به نمایش می گذارد که مکمل عمل هستند. برخی از آنها صحنه ساز هستند، مانند مناظر برفی که زمستان سرد لهستان را تداعی می کند. بقیه، مانند یک سری از نقشه های دقیق نمودارهای فال، موضوعی هستند.
موسیقی اتمسفری ریچارد اسکلتون بین تعلیق غم انگیز و وقار دلخراش متناوب است، اگرچه طراح صدا، کریستوفر شات شاید از صداهای بلند ناگهانی کمی خیلی خوشحال باشد: من از برخی از تماشاگران مسن تر تئاتر می ترسیدم، اما مطمئناً تماشاگر را هوشیار نگه می داشت.
طراحی لباس رای اسمیت کم‌کم است: جانینا در یک مجموعه ورزشی و غیررسمی نامتناسب به اطراف می‌چرخد که دقیقاً همان چیزی است که یک افراد عجیب و غریب می‌تواند بپوشد، و شکارچیان محلی در کت‌های پف‌کرده تیره‌شان به‌طور مناسبی ممنوع به نظر می‌رسند.
با ساعت 2 ساعت و 45 دقیقه، “Drive Your Plough” کمی طولانی است. داستان فرعی در مورد بیماری مزمن نامشخص جانینا (“بیماری های من”) شاید می توانست به طور قابل توجهی خلاصه شود، یا حتی بریده شود تا به نمایشنامه احساسی زیپ تری بدهد. اما کاستی‌های آن اساساً همان نواقص رمان است: تعلیمات تک آهنگی آن. تقابل دقیق ایده آلیست های رمانتیک در برابر هنجارهای ماچو و غیرمعمول. و این واقعیت که می توان یک مایل دورتر از یک پیچش طرح تعیین کننده مشاهده کرد.
Complicité با سیاست بیگانه نیست: «برخورد» که در سال 2016 از رمانی از نویسنده رومانیایی-آمریکایی پترو پوپسکو اقتباس شده است، به تخریب محیط زیست در آمازون می پردازد. نمایشنامه کودکان سال 2015 این شرکت “Lionboy” به دسیسه های اخلاقی مشکوک Big Pharma اشاره کرد. بسیار مهم، اخلاق مخالف شرکت به شکل و همچنین موضوع گسترش می یابد. تمثیل غرور «درایو گاوآهن خود» منبع قابل توجهی برای فکر کردن است زیرا ما همچنان به سوی فاجعه آب و هوایی حرکت می کنیم: جانینا یک شخصیت کاساندرا برای قرن بیست و یکم است، صدای عقل محکوم به بی تفاوتی، تحقیر یا تمسخر. پیام سیاسی بسیار جدی است. خوشبختانه، Complicité آن را با مقداری سرگرم کننده ارائه می دهد.
گاوآهن خود را بر روی استخوان های مردگان برانید
تا 1 آوریل در باربیکن تئاتر لندن، سپس تور اروپا تا 17 ژوئن. complicite.org.
